Een met de natuur op Knini Paati
Blijf op de hoogte en volg Esther
18 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Op donderdag (13-3) zijn we rond een uur of 13:00 vertrokken naar Paramaribo. Met de gedachte, redelijk op tijd daar te zijn en nog even de winkels in te kunnen duiken voor schoenen, een wit shirt voor Holi Phagwa en een hogere zonnebrand factor. (jaja de zon brand hier flink!) Helaas ditmaal langer er over gedaan en we waren dan ook pas rond 17:30 in Paramaribo. We hadden ditmaal voor een ander hostel gekozen, namelijk twenty4. Hoort bij Zus en Zo maar heeft geen restaurant, maar zat wel dichterbij het centrum. Natuurlijk is 17:30 niet heel laat, het is hier warm zul je denken dus de winkels zijn tot laat open. Helaas is dit minder waar. Enkele winkeltjes nog maar open, uiteindelijk toch een zonnebrand gevonden met factor 100. (jaja ze bestaan, we stonden zelf ook aardig te kijken…) Alleen die leek qua kwaliteit niet optimaal, en daarnaast qua dikte eerder op een factor 30. Dus besloten het met onze zonnebrand te gaan doen. In een schoenen zaak nog leuke vans gevonden, aangezien mijn sneakers de tennisbaan niet volledig hebben overleefd. Alleen er was maar 1 schoen van alle paren aanwezig, dat leek me dan niet zo’n geweldige koop. Gelukkig voor Fleur en Laurien nog wel een wit shirt voor Holi Phagwa gevonden. Helemaal klaar voor het feest van maandag dus! Daarna bij de Mac gegeten, een keer minder gezond moet kunnen. Daarnaast ook genoten van een ijsje, helaas zijn de mensen hier niet zo van de ijsjes (of deze zijn extreem zoet), dus een ijsje voor ons is een hele traktatie.
Op vrijdag werden we door Wim opgehaald. De Brabantse meiden hebben een docent en die is bevriend met Wim. Hierdoor was Wim een beetje hun contact persoon, via de meiden hebben wij dus contact gelegd met Wim. Via en met hem hebben wij de trip naar Knini Paati geregeld/gedaan, dit is een klein stukje land (eilandje) in het binnenland. Omringd door water en regenwoud. Het licht een stukje onder het Brokopondomeer.
Op vrijdag zijn we dan om 08.00 op gehaald, Wim had nog een bevriend Nederlandse stelletje mee, Rob en Jane. Erg lieve en leuke mensen waarmee we een mooie trip te gemoed gingen zien. Op Knini Paati is het eigenlijk standaard om 2 dagen te gaan, maar doordat wij dan tot en met de zondag daar zouden verblijven en Laurien dit liever niet had. Hebben wij er voor gekozen om op zaterdag alweer terug te gaan naar Nickerie. Alleen we zaten nog niet in de auto of Wim gaf al aan dat Fanny (ons taxi bedrijfje) niet meer zo laat reed. Toen toch nog snel een overnachting in het hostel geregeld. Toen konden we dus inderdaad op weg naar Atjoni, ongeveer 3 uur rijden vanaf Paramaribo. (Zo lang in de auto is voor ons bijna standaard geworden) Vanaf Atjoni moesten we nog een uur varen om bij Knini Paati te komen. Onderweg naar Atjoni veel kunnen zien, zo ontzettend mooi is de natuur in Suriname. Van witte Sahara zand gebieden, muren van boxiet, een cobra op de weg, mensen die in het regenwoud leven, geweldige huizen maar ook hutjes. De cobra lag te zonnen op de weg, we waren er eerst al langs voordat we het door hadden. Wij terug gereden, stil gaan staan komt er een andere taxi aan dus wij seinen naar de chauffeur rijd deze gewoon kei hard over slang heen. Gelukkig was er niets aan de hand met de slang (behalve dat die wat chagrijnig was, maar goed dat zou ik ook zijn als er iemand over me heen zou rijden ;) ) Gelukkig een aantal mooie foto’s en filmpjes kunnen maken. Daarnaast nog niet eens over de vele bomen soorten gehad, de mijnen, het goud zoeken (legaal en illegaal) en ga zo maar door. De rit vloog voorbij maar wat een prachtige natuur hebben wij gezien!! Al met al nog nooit zo veel bomen gezien denk ik. Helaas wordt vanwege de illegale goud zoekerij (wat moeilijk te controleren en te stoppen is) veel bomen gekapt door het gebruik van kwik. Hier helaas ook het nodige van gezien. Na een paar stops onderweg dan eindelijk aangekomen in Atjoni. Hier de mededeling gekregen geen foto’s te maken van de mensen. Zij worden ook wel Marrons genoemd, zij wonen in het regenwoud. Deze mensen geloven dat zij zelf en hun materialen een ziel hebben, en als men deze fotografeert deze ziel verdwijnt. Hierdoor mochten wij geen foto’s maken, anders zouden ze flink boos worden (het mocht wel stiekem, aldus de gids). Uiteraard hadden wij geen zin in boos geschreeuw, dus hebben wat foto’s gemaakt, maar minimaal. Ons ingesmeerd en in onze boot gestapt, op naar het eiland. We waren nog maar een klein stukje op weg of de gids zette de motor af, poncho’s aan!! We gaan een regenbui in varen, wij dachten die is vast zo over (onze poncho’s lagen helmaal voorin). Flink nat geworden toen toch maar besloten de poncho’s nog maar aan te doen. uiteraard een grappig gezicht. Tijdens de uur durende toch onwijs mooie plekken gezien. Af en toe langs de kant huisjes (of dorpjes) waar mensen wonen, dit verschilde van modern tot ouderwets. Ook de vele soorten bomen gaven het een bijzonder gezicht. Rond 13.00 kwamen we aan bij het eilandje waar het om ging, een mooi gezicht zo’n eilandje omringt door water en bomen. ( http://knini-paati.com/nl/gallery/ )
’s middags even vrij gehad om te zwemmen, wij hadden echt zoiets wij gaan niet echt zwemmen. Maar toch overgehaald en heerlijk in de stroomversnelling gezeten en genoten van de zon. Rond een uur of 16.00 begonnen aan de wandeling in het regenwoud. Hier was ik toch wel wat huiverig voor. In Afrika zit je nog ‘veilig’ in een jeep. Hier loop je gewoon op schoenen, wel met een lange broek maar je bent een makkelijk doelwit. Aan het begin even uitleg gekregen, tijdens het lopen mag je niet omhoog kijken altijd kijken waar je loopt zodat je niet op een slang kunt gaan staan. Helaas geen apen gezien dit keer, die waren in de hoogste bomen aan het spelen (als ik hoog zeg, bedoel ik ook echt hoog!) niet zichtbaar behalve wat bewegende bladeren. Door gelopen, veel uitleg gekregen over bomen. Zoals de lopende palmboom, een grote holle boom (=makakabes) waar je door heen kon kijken (zie foto), een telefoonboom (geen idee hoe die heet) maar als je verdwaald bent kun je hier op slaan en is tot 7 km hoorbaar. Daarnaast hebben we nog een zwarte slang gezien, vergelijkbaar met een adder. De tarantula kroop helaas net in zijn hol, dus is het alleen foto van het hol geworden. Blij dat we weer uit het regenwoud waren, toch een veiliger gevoel op het eiland zelf. Daarna nog even lekker in de stroomversnelling gezeten met Fleur. Begint het kei hard te regenen, bijzondere ervaring. Het warme water met de koude regen, hier meer dan een uur van genoten. ’s middags had Wim nog een geintje gemaakt over een spinnenjacht, bij het idee dat er toch grote spinnen op ons eiland zaten kreeg je toch een minder veilig gevoel. Eerst een rondleiding over het hele eiland gehad, met daarbij ook een schildpad. Rond een uur of 20.00 begon dan onze kaaimannentocht. In het donker over het water, met een zaklamp zoeken naar kaaimannen. Door het licht van de zaklamp gaan de ogen van een kaaiman licht geven. Na wat zoeken een gevonden, helaas dook deze snel het water in voordat we in de buurt konden komen. Daarna helaas niets meer gevonden, op de terug hadden we wat meer geluk. De kaaiman van de heenweg zat weer op land en dit maal bleef deze er zitten. Hier op nog geen 2 meter afstand van gekomen en goed foto’s kunnen maken. Helaas is fotograferen in het donker niet optimaal, maar de kaaiman (eigenlijk was het een kaaivrouw) staat er in ieder geval op! Rond een uur op 21.00 begon de zoektocht naar spinnen. Na wat zoeken toen eindelijk onze spin gevonden, een mooie grote vogelspin! Gelukkig lekker ver van onze slaapplek, dus we konden rustig gaan slapen. Heerlijke nacht geslapen, we waren ook aardig kapot na het vele reizen en een slechte nacht in het hostel.
De volgende ochtend (zaterdag) begon Wim al met een ochtendduik, hij vroeg of we mee wilden. Dit was ons toch wat te vroeg. Rustig aangedaan en heerlijk ontbeten met brood. Daarnaast hadden ze speculaasjes, dus Laurien heeft deze toen lekker als broodbeleg gebruikt, een echte Nederlander. De Surinaamse mensen hebben een wel heel typisch broodbeleg. Zij doen pindakaas en daarboven op jam. We hebben een klein stukje geproefd, maar het werkt niet voor mij. Na het ontbijt nog lekker pootje gebaad. Hierbij voelde ik de hele tijd een tikje tegen mijn voet, bleek er een krab met zijn schaar tegen me aan te tikken, snel maar wat opgeschoven. Hierna er achter gekomen dat mijn enkels zo gezwollen zijn door de ontstekingen in mijn onderbenen (zie foto) dat deze toch wel even gekoeld moesten worden. Niet lang hierna was het tijd voor het bezoeken van de 2 marrondorpen. Zelf vond ik deze dorpen een beetje tegenvallen. Er was een christelijk dorp en een traditioneel dorp. Maar iedereen had wel mobieltjes en dergelijke (zelf zonnepanelen gezien). Daarnaast geloven ze nog wel in Winti maar maken ze wel gebruik van een normale dokter. Al met al vond ik het vrij toeristisch geworden, maar wel leuk om even rond gekeken te hebben. Hierna weer terug gegaan naar het eiland om onze spullen in te pakken, te eten en daarna zouden we al weer vertrekken naar Atjoni. Hier had ik prima nog een dag (of 2) kunnen rond brengen en genieten van de rust en natuur. (ook ondanks de vogelspinnen en slangen). De boottocht terug was echt heerlijk, lekker de wind in de haren de zon die scheen en lekker ontspannen en om je heen kijken. Terug bij Atjoni was het 35 graden en het verschil met op het water werd meteen duidelijk (flink zweten dus!) Wim gelijk de airco aangezet, alles in de auto gezet en op naar Paramaribo. Iedereen was wat lui geworden, dus het duurde niet lang voor de meesten hun ogen even sloten. Zelf ook nog even lekker geslapen en daarna maar weer genoten van de omgeving. Rond 17:00 waren we weer bij ons hostel, dit maal hadden we 2 kamers. Aangezien de 3 persoonskamer bezet was. Bij zus en zo gegeten omdat alles alweer dicht was helaas. Hier kwam Wim nog even mijn camera brengen aangezien ik deze in de auto had laten liggen, hoe slim! Blij dat ik die in ieder geval weer terug heb. Na het eten maar lekker naar het hostel gegaan om weer te genieten van een warme douche. We zijn zo gewend aan een koude douche, maar als we dan in Paramaribo zijn is die warme douche zo weer normaal. Extra goed van genoten dus, wie weet hoe lang het duurt voordat we weer in Paramaribo zijn. Niet al te laat gaan slapen aangezien de taxi tussen 9 en 10 er zou zijn en daarvoor wilden we nog naar de vogeltjes wedstrijd en eten.
Helaas waren alle winkels nog steeds dicht, dus ook geen ontbijt kunnen halen. Eerst maar is door gelopen naar het onafhankelijkheidsplein voor de vogeltjes wedstrijd, helaas was daar niemand te bekennen. Toen maar terug gelopen naar het hostel. De vogeltjes wedstrijd houden we dus nog tegoed voor een andere zondag. Rond 9 uur stond onze taxi dan ook voor, we waren de eerste wat betekende dat we nog veel mensen op moesten halen, waardoor de rit nog langer zou gaan duren. Het was helaas niet anders. Wat geprobeerd te slapen tijdens de rit en rond kwart over 1 waren we dan eindelijk weer thuis. Aangezien ons appartement inmiddels wel echt als thuis komen voelt. Gelijk onze was maar gedaan aangezien dit toch wel enorm stonk na het water en het regenwoud. Verder een heerlijk ontspannen en rustige zondag van gemaakt.
De avond voor de holi phagwa is er de holi verbranding. Fleur en ik vonden dit ritueel en deel van de hindoestaanse cultuur erg interessant. Dus hadden wij besloten om er even bij te gaan kijken. ’s middags had ik even met mijn collega gesproken en die vertelde dat het rond 20:15 zou plaats vinden. Fleur en ik stonden dus om kwart over 8 klaar. Helaas spraken ze geen Nederlands waardoor het voor ons qua taal niet mogelijk was om te volgen. We zijn toen even bij een paar mensen gaan vragen wat er nou precies gebeurde. Eerst wordt er door 2 dominees (dit was de makkelijke vertaling..) wat gesprenkeld en wat uitgesproken. Na een tijdje ging dan de berg (stro/hooi/pallets) met daarop de holi (=pop) in de brand. Erg bijzonder dat wij dit mochten mee maken. Dit was de eerste voorbereiding voor het holi feest van morgen. De slechte geesten zijn nu dus verwijderd. Fleur en ik vonden deze ervaring en het mee mogen kijken met hun cultuur voornamelijk erg bijzonder. Wij hebben er zelf niet zo zeer een gevoel bij gehad.
We moesten rond 15.00 bij het ziekenhuis zijn waar mijn collega student van de mannenafdeling ons zou oppikken om mee te gaan naar haar huis. Vanaf daar zouden we samen met die collega en de Brabantse meiden het Holi Phagwa feest gaan vieren. Iets eerder dan gepland moesten we al naar het ziekenhuis, vanaf daar met zijn 7e in een kleine auto. Op naar haar huis om te eten. Hier hadden wij eigenlijk geen rekening mee gehouden, maar goed ‘wat eten’ kan altijd toch? Heerlijke Surinaamse gerechten gegeten. Dingen die bij ons zeker nog op het eetlijstje stonden. Zoals (gevulde) bara en nog veel meer waar ik de naam niet van kan schrijven. Maar onwijs heerlijk, daarnaast zulke gastvrije mensen en enorm lief! Na wat gegeten te hebben naar de buren gewandeld om daar de eerste ervaring met het poeder en de geurtjes te krijgen. Na wat gepoeder ook hier wat te eten gekregen. Ook hier smaakte het overheerlijk! Dat Surinaamse eten smaakt ons echt onwijs goed!! Hierna weer terug gegaan naar mijn collega haar huis daar nog wat gehangen en toen gaan wandelen. Om te gaan ‘spelen’. Of te wel mensen begroeten, bepoederen, en iets toe wensen. Onwijs leuk om mee te maken!! Na hier een tijd zoet mee geweest te zijn (en behoorlijk onder het poeder te zitten!!) even naar mijn collega haar huis. Weer wat te eten gekregen, de anderen hebben wat gedanst en toen zijn we richting het strand gegaan. Toen we aan kwamen was al duidelijk dat het hier onwijs druk was. Mensen kwamen al snel op ons af. Leuk dat iedereen zo open is en ons hierbij betrekt. Door de kleuren leken we daarnaast ook minder buitenstaanders! Het is met woorden niet te beschrijven hoe bijzonder het is om dit feest mee te maken samen met iemand van de plaatselijke bevolking. Maar ook hoe leuk het is en wat voor goede de sfeer het heeft! Een geweldige en leuke avond en daarnaast ook een mooie ervaring die ze ons niet meer afpakken!
Morgen begint de stage week weer. Inmiddels zijn we alweer een maand in Suriname, de tijd vliegt enorm hard! Komende week dan ook de laatste week op de mannen afdeling. Hierna gaan we wisselen, hierbij komen Fleur, Laurien en ik met zijn drieën op de poli, OK en EHBO. Erg benieuwd naar deze afdelingen! Hopelijk zijn er ook interessante ok’s die we mogen bij wonen. wordt vervolgd…
Op vrijdag werden we door Wim opgehaald. De Brabantse meiden hebben een docent en die is bevriend met Wim. Hierdoor was Wim een beetje hun contact persoon, via de meiden hebben wij dus contact gelegd met Wim. Via en met hem hebben wij de trip naar Knini Paati geregeld/gedaan, dit is een klein stukje land (eilandje) in het binnenland. Omringd door water en regenwoud. Het licht een stukje onder het Brokopondomeer.
Op vrijdag zijn we dan om 08.00 op gehaald, Wim had nog een bevriend Nederlandse stelletje mee, Rob en Jane. Erg lieve en leuke mensen waarmee we een mooie trip te gemoed gingen zien. Op Knini Paati is het eigenlijk standaard om 2 dagen te gaan, maar doordat wij dan tot en met de zondag daar zouden verblijven en Laurien dit liever niet had. Hebben wij er voor gekozen om op zaterdag alweer terug te gaan naar Nickerie. Alleen we zaten nog niet in de auto of Wim gaf al aan dat Fanny (ons taxi bedrijfje) niet meer zo laat reed. Toen toch nog snel een overnachting in het hostel geregeld. Toen konden we dus inderdaad op weg naar Atjoni, ongeveer 3 uur rijden vanaf Paramaribo. (Zo lang in de auto is voor ons bijna standaard geworden) Vanaf Atjoni moesten we nog een uur varen om bij Knini Paati te komen. Onderweg naar Atjoni veel kunnen zien, zo ontzettend mooi is de natuur in Suriname. Van witte Sahara zand gebieden, muren van boxiet, een cobra op de weg, mensen die in het regenwoud leven, geweldige huizen maar ook hutjes. De cobra lag te zonnen op de weg, we waren er eerst al langs voordat we het door hadden. Wij terug gereden, stil gaan staan komt er een andere taxi aan dus wij seinen naar de chauffeur rijd deze gewoon kei hard over slang heen. Gelukkig was er niets aan de hand met de slang (behalve dat die wat chagrijnig was, maar goed dat zou ik ook zijn als er iemand over me heen zou rijden ;) ) Gelukkig een aantal mooie foto’s en filmpjes kunnen maken. Daarnaast nog niet eens over de vele bomen soorten gehad, de mijnen, het goud zoeken (legaal en illegaal) en ga zo maar door. De rit vloog voorbij maar wat een prachtige natuur hebben wij gezien!! Al met al nog nooit zo veel bomen gezien denk ik. Helaas wordt vanwege de illegale goud zoekerij (wat moeilijk te controleren en te stoppen is) veel bomen gekapt door het gebruik van kwik. Hier helaas ook het nodige van gezien. Na een paar stops onderweg dan eindelijk aangekomen in Atjoni. Hier de mededeling gekregen geen foto’s te maken van de mensen. Zij worden ook wel Marrons genoemd, zij wonen in het regenwoud. Deze mensen geloven dat zij zelf en hun materialen een ziel hebben, en als men deze fotografeert deze ziel verdwijnt. Hierdoor mochten wij geen foto’s maken, anders zouden ze flink boos worden (het mocht wel stiekem, aldus de gids). Uiteraard hadden wij geen zin in boos geschreeuw, dus hebben wat foto’s gemaakt, maar minimaal. Ons ingesmeerd en in onze boot gestapt, op naar het eiland. We waren nog maar een klein stukje op weg of de gids zette de motor af, poncho’s aan!! We gaan een regenbui in varen, wij dachten die is vast zo over (onze poncho’s lagen helmaal voorin). Flink nat geworden toen toch maar besloten de poncho’s nog maar aan te doen. uiteraard een grappig gezicht. Tijdens de uur durende toch onwijs mooie plekken gezien. Af en toe langs de kant huisjes (of dorpjes) waar mensen wonen, dit verschilde van modern tot ouderwets. Ook de vele soorten bomen gaven het een bijzonder gezicht. Rond 13.00 kwamen we aan bij het eilandje waar het om ging, een mooi gezicht zo’n eilandje omringt door water en bomen. ( http://knini-paati.com/nl/gallery/ )
’s middags even vrij gehad om te zwemmen, wij hadden echt zoiets wij gaan niet echt zwemmen. Maar toch overgehaald en heerlijk in de stroomversnelling gezeten en genoten van de zon. Rond een uur of 16.00 begonnen aan de wandeling in het regenwoud. Hier was ik toch wel wat huiverig voor. In Afrika zit je nog ‘veilig’ in een jeep. Hier loop je gewoon op schoenen, wel met een lange broek maar je bent een makkelijk doelwit. Aan het begin even uitleg gekregen, tijdens het lopen mag je niet omhoog kijken altijd kijken waar je loopt zodat je niet op een slang kunt gaan staan. Helaas geen apen gezien dit keer, die waren in de hoogste bomen aan het spelen (als ik hoog zeg, bedoel ik ook echt hoog!) niet zichtbaar behalve wat bewegende bladeren. Door gelopen, veel uitleg gekregen over bomen. Zoals de lopende palmboom, een grote holle boom (=makakabes) waar je door heen kon kijken (zie foto), een telefoonboom (geen idee hoe die heet) maar als je verdwaald bent kun je hier op slaan en is tot 7 km hoorbaar. Daarnaast hebben we nog een zwarte slang gezien, vergelijkbaar met een adder. De tarantula kroop helaas net in zijn hol, dus is het alleen foto van het hol geworden. Blij dat we weer uit het regenwoud waren, toch een veiliger gevoel op het eiland zelf. Daarna nog even lekker in de stroomversnelling gezeten met Fleur. Begint het kei hard te regenen, bijzondere ervaring. Het warme water met de koude regen, hier meer dan een uur van genoten. ’s middags had Wim nog een geintje gemaakt over een spinnenjacht, bij het idee dat er toch grote spinnen op ons eiland zaten kreeg je toch een minder veilig gevoel. Eerst een rondleiding over het hele eiland gehad, met daarbij ook een schildpad. Rond een uur of 20.00 begon dan onze kaaimannentocht. In het donker over het water, met een zaklamp zoeken naar kaaimannen. Door het licht van de zaklamp gaan de ogen van een kaaiman licht geven. Na wat zoeken een gevonden, helaas dook deze snel het water in voordat we in de buurt konden komen. Daarna helaas niets meer gevonden, op de terug hadden we wat meer geluk. De kaaiman van de heenweg zat weer op land en dit maal bleef deze er zitten. Hier op nog geen 2 meter afstand van gekomen en goed foto’s kunnen maken. Helaas is fotograferen in het donker niet optimaal, maar de kaaiman (eigenlijk was het een kaaivrouw) staat er in ieder geval op! Rond een uur op 21.00 begon de zoektocht naar spinnen. Na wat zoeken toen eindelijk onze spin gevonden, een mooie grote vogelspin! Gelukkig lekker ver van onze slaapplek, dus we konden rustig gaan slapen. Heerlijke nacht geslapen, we waren ook aardig kapot na het vele reizen en een slechte nacht in het hostel.
De volgende ochtend (zaterdag) begon Wim al met een ochtendduik, hij vroeg of we mee wilden. Dit was ons toch wat te vroeg. Rustig aangedaan en heerlijk ontbeten met brood. Daarnaast hadden ze speculaasjes, dus Laurien heeft deze toen lekker als broodbeleg gebruikt, een echte Nederlander. De Surinaamse mensen hebben een wel heel typisch broodbeleg. Zij doen pindakaas en daarboven op jam. We hebben een klein stukje geproefd, maar het werkt niet voor mij. Na het ontbijt nog lekker pootje gebaad. Hierbij voelde ik de hele tijd een tikje tegen mijn voet, bleek er een krab met zijn schaar tegen me aan te tikken, snel maar wat opgeschoven. Hierna er achter gekomen dat mijn enkels zo gezwollen zijn door de ontstekingen in mijn onderbenen (zie foto) dat deze toch wel even gekoeld moesten worden. Niet lang hierna was het tijd voor het bezoeken van de 2 marrondorpen. Zelf vond ik deze dorpen een beetje tegenvallen. Er was een christelijk dorp en een traditioneel dorp. Maar iedereen had wel mobieltjes en dergelijke (zelf zonnepanelen gezien). Daarnaast geloven ze nog wel in Winti maar maken ze wel gebruik van een normale dokter. Al met al vond ik het vrij toeristisch geworden, maar wel leuk om even rond gekeken te hebben. Hierna weer terug gegaan naar het eiland om onze spullen in te pakken, te eten en daarna zouden we al weer vertrekken naar Atjoni. Hier had ik prima nog een dag (of 2) kunnen rond brengen en genieten van de rust en natuur. (ook ondanks de vogelspinnen en slangen). De boottocht terug was echt heerlijk, lekker de wind in de haren de zon die scheen en lekker ontspannen en om je heen kijken. Terug bij Atjoni was het 35 graden en het verschil met op het water werd meteen duidelijk (flink zweten dus!) Wim gelijk de airco aangezet, alles in de auto gezet en op naar Paramaribo. Iedereen was wat lui geworden, dus het duurde niet lang voor de meesten hun ogen even sloten. Zelf ook nog even lekker geslapen en daarna maar weer genoten van de omgeving. Rond 17:00 waren we weer bij ons hostel, dit maal hadden we 2 kamers. Aangezien de 3 persoonskamer bezet was. Bij zus en zo gegeten omdat alles alweer dicht was helaas. Hier kwam Wim nog even mijn camera brengen aangezien ik deze in de auto had laten liggen, hoe slim! Blij dat ik die in ieder geval weer terug heb. Na het eten maar lekker naar het hostel gegaan om weer te genieten van een warme douche. We zijn zo gewend aan een koude douche, maar als we dan in Paramaribo zijn is die warme douche zo weer normaal. Extra goed van genoten dus, wie weet hoe lang het duurt voordat we weer in Paramaribo zijn. Niet al te laat gaan slapen aangezien de taxi tussen 9 en 10 er zou zijn en daarvoor wilden we nog naar de vogeltjes wedstrijd en eten.
Helaas waren alle winkels nog steeds dicht, dus ook geen ontbijt kunnen halen. Eerst maar is door gelopen naar het onafhankelijkheidsplein voor de vogeltjes wedstrijd, helaas was daar niemand te bekennen. Toen maar terug gelopen naar het hostel. De vogeltjes wedstrijd houden we dus nog tegoed voor een andere zondag. Rond 9 uur stond onze taxi dan ook voor, we waren de eerste wat betekende dat we nog veel mensen op moesten halen, waardoor de rit nog langer zou gaan duren. Het was helaas niet anders. Wat geprobeerd te slapen tijdens de rit en rond kwart over 1 waren we dan eindelijk weer thuis. Aangezien ons appartement inmiddels wel echt als thuis komen voelt. Gelijk onze was maar gedaan aangezien dit toch wel enorm stonk na het water en het regenwoud. Verder een heerlijk ontspannen en rustige zondag van gemaakt.
De avond voor de holi phagwa is er de holi verbranding. Fleur en ik vonden dit ritueel en deel van de hindoestaanse cultuur erg interessant. Dus hadden wij besloten om er even bij te gaan kijken. ’s middags had ik even met mijn collega gesproken en die vertelde dat het rond 20:15 zou plaats vinden. Fleur en ik stonden dus om kwart over 8 klaar. Helaas spraken ze geen Nederlands waardoor het voor ons qua taal niet mogelijk was om te volgen. We zijn toen even bij een paar mensen gaan vragen wat er nou precies gebeurde. Eerst wordt er door 2 dominees (dit was de makkelijke vertaling..) wat gesprenkeld en wat uitgesproken. Na een tijdje ging dan de berg (stro/hooi/pallets) met daarop de holi (=pop) in de brand. Erg bijzonder dat wij dit mochten mee maken. Dit was de eerste voorbereiding voor het holi feest van morgen. De slechte geesten zijn nu dus verwijderd. Fleur en ik vonden deze ervaring en het mee mogen kijken met hun cultuur voornamelijk erg bijzonder. Wij hebben er zelf niet zo zeer een gevoel bij gehad.
We moesten rond 15.00 bij het ziekenhuis zijn waar mijn collega student van de mannenafdeling ons zou oppikken om mee te gaan naar haar huis. Vanaf daar zouden we samen met die collega en de Brabantse meiden het Holi Phagwa feest gaan vieren. Iets eerder dan gepland moesten we al naar het ziekenhuis, vanaf daar met zijn 7e in een kleine auto. Op naar haar huis om te eten. Hier hadden wij eigenlijk geen rekening mee gehouden, maar goed ‘wat eten’ kan altijd toch? Heerlijke Surinaamse gerechten gegeten. Dingen die bij ons zeker nog op het eetlijstje stonden. Zoals (gevulde) bara en nog veel meer waar ik de naam niet van kan schrijven. Maar onwijs heerlijk, daarnaast zulke gastvrije mensen en enorm lief! Na wat gegeten te hebben naar de buren gewandeld om daar de eerste ervaring met het poeder en de geurtjes te krijgen. Na wat gepoeder ook hier wat te eten gekregen. Ook hier smaakte het overheerlijk! Dat Surinaamse eten smaakt ons echt onwijs goed!! Hierna weer terug gegaan naar mijn collega haar huis daar nog wat gehangen en toen gaan wandelen. Om te gaan ‘spelen’. Of te wel mensen begroeten, bepoederen, en iets toe wensen. Onwijs leuk om mee te maken!! Na hier een tijd zoet mee geweest te zijn (en behoorlijk onder het poeder te zitten!!) even naar mijn collega haar huis. Weer wat te eten gekregen, de anderen hebben wat gedanst en toen zijn we richting het strand gegaan. Toen we aan kwamen was al duidelijk dat het hier onwijs druk was. Mensen kwamen al snel op ons af. Leuk dat iedereen zo open is en ons hierbij betrekt. Door de kleuren leken we daarnaast ook minder buitenstaanders! Het is met woorden niet te beschrijven hoe bijzonder het is om dit feest mee te maken samen met iemand van de plaatselijke bevolking. Maar ook hoe leuk het is en wat voor goede de sfeer het heeft! Een geweldige en leuke avond en daarnaast ook een mooie ervaring die ze ons niet meer afpakken!
Morgen begint de stage week weer. Inmiddels zijn we alweer een maand in Suriname, de tijd vliegt enorm hard! Komende week dan ook de laatste week op de mannen afdeling. Hierna gaan we wisselen, hierbij komen Fleur, Laurien en ik met zijn drieën op de poli, OK en EHBO. Erg benieuwd naar deze afdelingen! Hopelijk zijn er ook interessante ok’s die we mogen bij wonen. wordt vervolgd…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
