Stage & Bigipan

De 2de stageweek en Bigipan
Om verder te gaan bij de vorige keer. Op zaterdag en zondag hebben we eigenlijk weinig gedaan. In verband met korte nachten hadden we afgesproken dat we gingen uitslapen. Om maximaal 7:15 stonden we allemaal naast ons bed, klaar wakker. Doordat het hier zo warm is, begint de dag voor Surinamers ook vroeger, waardoor er al flink lawaai is buiten. De ene keer is het van een radio de andere keer van toeterende auto’s. Maar ook doordat de zon op is en onze gordijnen niet optimaal zijn, is de kamer al snel verlicht. We hebben wat was gedaan, wat voor school uitgewerkt en toen eindelijk naar de markt gegaan. Erg leuk om te zien, maar nog lekkerder om te ruiken. Veel kramen met vooral groente en fruit (en een vis afdeling). Af en toe hokjes waar enorm veel kuikentjes in zitten. Op de markt hebben we eindelijk wat fruit kunnen halen, echte bananen. Later bleken dit toch bakka banana te zijn, of te wel bananen die er speciaal voor zijn om te bakken. Dachten wij even goed geregeld te hebben dat we een groene en een gele tros mee genomen te hebben. (op zondag was de groene tros ook al geel…. ) Daarnaast nog wat tomaten gehaald, erg lekker! En van een lieve vrouw bij dezelfde kraam wat pepers gekregen. Aangezien deze in een bakje verkocht werden en wij nooit zo’n bakje op zouden eten. Ze wilde hier niet eens geld voor hebben, de schat!
Hierna maar gelijk door gegaan om boodschappen te doen, we hadden wel zin in eieren. Dus Laurien heeft zich gewaagd aan het fietsen met eieren. Wat toch wel een hilarisch gezicht met zich mee bracht. Bij thuis komst alles even weer opgeruimd en toen werd wel duidelijk dat we zeker een tijdje vooruit konden met dit eten. Gelukkig hebben we een vriezer waar we onze overblijfselen in kunnen bewaren. ’s Middags rustig gegeten, met een eitje! Daarna ’s middags langs de tennisbaan/zwembad gegaan om lid te worden. Deze lieve mensen vertelden ons dat we beter nog een weekje konden wachten omdat we anders ook 50 SRD (lees: 12 euro) voor de maand februari nog moesten betalen. Dus hebben we besloten nog een weekje te wachten. Laurien en ik hebben beide een tennis verleden, dus we gaan proberen Fleur een beetje op weg te helpen. Erg benieuwd of Laurien en ik er nog wat van kunnen, aangezien het toch wel weer een aantal jaar geleden is.. we hebben er in ieder geval allemaal zin in! In de buurt van het zwembad en tennisbaan zit onze fietsverhuur, aangezien mijn band ontzettend leeg was even gevraagd of ze deze op wilde pompen. We blijven vrouwen uiteraard. Daarna wat overlegd over het betalen van onze fietsen. Aangezien veel instanties hier van 7-14:00 open zijn, kunnen wij er nooit heen in verband met onze stage. Dus ook bij deze fiets verhuur. Afgesproken dat we er vrijdag heen gaan. Verder nog wat rond gefietst zaterdag en op zoek geweest voor een Surinaamse simkaart (en telefoon). Aangezien wij een simlock vrije telefoon uit Nederland vergeten zijn... De telefoon is gevonden, een echte Samsung S5, het blijft (zuid-) Amerika dus we lopen voor uit. (grapje.. ) Wel een hele stoere Samsung GT-E1050! Voor de prijs konden we het niet laten, namelijk 40 srd (nog geen 10 euro)! Een koopje dus. Deze telefoon hebben we nodig in verband met het bellen van onze taxi naar Paramaribo en terug. Anders zijn we erg afhankelijk van onze goede telefoons (met abonnement, wat het heel duur maakt) of van het hotel/hostel. Een prima investering dus. De simkaart liet nog even op zich wachten aangezien de telefoon winkel alweer dicht was. (telefoon hadden we ergens anders gehaald). Verder een rustige dag van gemaakt met een filmpje.
Zondags hebben we net zoals zaterdag lekker rustig aan gedaan. We hebben een filmpje gekeken, ieder voor zich wat gedaan en voor onze reis naar Curaçao gekeken. Wij arme studenten vonden dat we wel een weekje Curaçao verdienden na onze stage. We zijn nu toch dichtbij, dus waarom niet? Even goed rond gekeken maar nog niet de knoop door gehakt hoe en wat we precies gaan doen. Dit volgt in de loop van de week nog. Daarnaast hebben we eindelijk onze watermeloen aangesneden. Deze smaakte uiteraard ook weer heerlijk! Nog even van de laatste avondzon genoten voordat onze stage dagen weer begon.
Maandag stond weer in het teken van stage. Dus om 6 uur eruit en op de fiets naar stage. het begon deze week al met flinke regenbuien ’s nachts. We zitten in het regen seizoen dus dit is eigenlijk niet zo gek. Liever ’s nachts dan overdag zeggen we dan maar. Helaas hadden we vandaag gelijk al pech en regende het toen we richting stage moesten. Gelukkig is onze stage nou niet ver fietsen. Ook hebben wij ’s ochtends nogal eens het Nederlandse tempo nog in de benen dus met een beetje doortrappen waren we zo op stage. Gelukkig was het op het moment dat we vertrokken al wat minder hard gaan regenen. Scheelt de hele dag weer een nat uniform.
Vandaag net zoals vorige week weer ingedeeld op zaal. Ik snap nog steeds niet precies de indeling wat veel dingen voor mij onduidelijk maakt. Daarnaast snap ik nog steeds niet waar mensen zo druk mee zijn, soms zit ik om kwart over 8 al op me billen. Hopelijk krijg ik hier de komende tijd toch nog wel even wat meer duidelijkheid in. (of kan ik zelf ook druk bezig zijn.) Ook zijn er vandaag 4 eerste jaars Surinaamse studenten begonnen. Hierdoor moet het werk dat er is, nog weer extra verdeeld worden.
vandaag wel het geluk gehad om mee te mogen naar een colonscopie. In Nederland breng je iemand weg, of deze wordt opgehaald door transferverpleegkundige. Hier brengt de verpleegkundige de patiënt weg en blijft bij het onderzoek. Erg leuk om mee te maken, een bijzondere ervaring. Daarna mocht ik nog mee om een hartfilmpje te maken. Dit werd ook gedaan door Nederlandse artsen, waardoor ik volop uitleg heb gekregen. Al met al een leerzame dag.
Tijdens het praten op stage is er toen besloten met de Brabantse meiden, Ilse Anne en Renate, op trip te gaan naar Bigipan dit weekend. Aangezien het carnaval is dit weekend wilden ze graag weg van hun appartement en even geen foto’s of iets voorbij zien komen. Aangezien wij afgelopen weekend graag naar bigipan wilden en dit niet doorgegaan is besloten dat wij dit ook wel erg leuk vonden! Daarna kwam de uitnodiging om bij hen te komen eten. Niet verkeerd een avondje niet koken! Samen gegeten en daarna overlegd over Bigipan en een telefoontje gepleegd. Bigipan is een natuurreservaat dat vlakbij Nieuw Nickerie ligt waar wij verblijven. Het is een geweldige plek voor mensen die van natuur en vogels houden. En voor ons om te zonnen! ;) Ook zijn er kaaimannen te zien. We gaan overnachten in een hangmat, het zal mij benieuwen hoe we gaan slapen. Na het reserveren, zelfs korting gekregen.
Dinsdag
Vandaag weer stage, na zo’n goede dag gister met dingen mee kijken was mijn verwachting voor vandaag natuurlijk ook wel weer goed. Wat voor leuks zou ik dit keer mee mogen maken. Helaas was het een feestdag vandaag (vorig jaar ingesteld). En niemand weet eigenlijk nog precies wat het inhoud en wat er georganiseerd is. Als stagiaire mag ik van de hoofdzuster van de mannenafdeling altijd vrij met feestdagen (hoe relaxt! In Nederland is dit wel anders..) Doordat Fleur en Laurien niet vrij waren heb ik aangegeven toch te willen werken. Dit was prima, achteraf gezien snap ik best waarom ze ons, stagiaries, vrij geven. Er was de hele dag enorm weinig te doen. En daarnaast werd er kort visite gelopen in verband met de feestdag. De tijd op stage ging dan ook niet heel snel, gelukkig zijn collega’s wel gezellig dus we kletsen vaak de tijd vooruit. Ze vinden het erg leuk om dingen te weten te komen over Nederlandse ziekenhuizen. Dus Ilse en ik vertellen geregeld hoe het er in Nederland aan toe gaat. Ook hebben we gesprekken over hoe het in Suriname is, wat voor trips we moeten doen en nog veel meer. Ook kwam het onderwerp homo’s aan de orde. Hier een enorm taboe, wat voor ons nuchtere en alles okay vindende Nederlanders toch wel wennen is. “Ja hij is van de verkeerde kant.” Uitspraken die ik in Nederland al jaren niet meer gehoord heb, gelukkig. Erg wennen om deze manier van denken weer te horen, gelukkig leven wij in Nederland waar dit taboe al tot het verleden behoort.
Na thuis komt even wat kleine boodschappen gedaan, voornamelijk water gehaald. Want per persoon 3 liter water drinken per dag, dan vliegt dat water er wel door. Daarna begonnen met koken en ´s avonds nog even bezig geweest met Curaçao en een serie gekeken. De tijd die we hebben als we thuis komen vliegt in vergelijking met de tijd op stage enorm snel voorbij. Voor we er erg in hebben is het zo 22.00. Wel zitten we nu meer in het Surinaamse ritme dat we alles wat rustiger aandoen.
Woensdag.
Na gister had ik mijn verwachtingen weer wat bijgesteld, en gehoopt dat het wat drukker zou worden aangezien het vandaag geen feestdag was. De 4 eerste jaars stagiaires waren er ook weer. Dus de taken werden weer verdeeld. Hierdoor heb ik mezelf maar bezig gehouden en ben ik in informatie op stage gedoken om de opdrachten uit te kunnen gaan werken. Ook kwam ik er achter dat ik morgen vrij ben, op zich niet verkeerd, alleen Fleur en Laurien zijn niet vrij. Alleen daarbij kwam ik er ook achter dat de hoofdzuster me vaker verkeerd heeft ingepland. Hier volgende week nog maar even achter aan.
Vandaag weinig andere dingen gedaan dan de andere dagen. Toch blijft het me elke dag verbazen hoe mensen hier omgaan met patiënten. In vergelijking met hier, zijn Nederlandse patiënten enorm verwend. Best grappig dat ik nu tot dit inzicht kom. Alle patiënten vinden de Nederlandse stagiaires ook lief, aangezien wij alles voor ze willen doen. Maar ook dat wij alles vragen, en benoemen wat we doen. Dit zit er bij ons nou eenmaal in vanuit Nederland. Vandaag nog even wat meer informatie gelezen en geholpen waar kon. Er komt iets van een inspectie langs, dus van alles moet gecontroleerd worden. De onderkant van de matrassen moeten schoon gemaakt worden, maar dat het bed niet omhoog kan maakt dan niets uit. Voor mijn opdrachten zijn er in ieder geval genoeg dingen te gebruiken. Alleen de keuze maken is weer lastiger.
Donderdag.
Vandaag dus een dagje vrij. Begonnen met uitslapen, maar om 6 uur toch wakker geworden, ook al deden Fleur en Laurien nog zo rustig. Om 7 uur het bed maar uitgekomen en begonnen met de wasjes. 7 uur eruit klinkt vroeg, maar door het vroege licht worden en dergelijke voelt 7 uur hier eerder als 9 uur. Daarna maar begonnen met de was, dit had ik maar op me genomen aangezien de anderen wel stage moesten lopen. Wel hadden we om 10:00 afgesproken met Sergio. Ons contact persoon vanuit Nederland. Gister contact met hem gehad, afspraak stond nog steeds. Wij als Nederlanders controleren nu alles nog maar even een dag van te voren, dit voor het geval dat de ander de afspraak niet heeft afgezegd zonder dat je het weet. Dit komt nog wel eens voor. (Erg lastig om aan te wennen als Nederlander).
We hebben wat gesproken over onze stage opdrachten, maar daarnaast ook een afspraak gemaakt om een dagje mee te mogen kijken bij de thuiszorg en bij het verzorgingstehuis. Er is hier in Nieuw-Nickerie ook nog iets van een te huis voor gehandicapten, alleen de manier van werken daar vind ik zelf niet zo prettig. Daardoor wilde ik er liever ook niet gaan kijken. Na dit gesprek even kort overlegd met Fleur en Laurien en daarna maar naar huis gegaan, tijd voor een boterham. Voor de liefhebbers, wij hebben een liter pot pindakaas gehaald. Dit omdat wij als Nederlanders zijnde toch echt niet 4 maand zonder kunnen.
Vrijdag/zondag
Voor vandaag hadden we afgesproken om naar Bigpan te gaan, doordat we pas om 17:00 uur opgehaald zouden worden moesten we toch de dag invullen. We hebben er een rustige dag van gemaakt, met wat series, lezen, puzzelen en wat school werk, dat moet uiteraard ook gebeuren. Daarna werden we iets na 17:00 opgehaald om naar bigipan te gaan. Bigipan staat bekend om zijn mangroven en vele natuur. Het enige beeld dat ik bij mangroven heb is expeditie robinson van iets van 2 seizoenen geleden. Geweldig gezicht was dat natuurlijk, daarbij had ik ook gedacht dat we op zo’n strandje een huisje zouden hebben. dit bleek echter heel anders te zijn..
We zijn eerst met de bus naar de rivier gebracht, vanuit daar zijn we met een korjaal verder gegaan. Eerst een stuk rivier dat gelijk loopt aan de weg naar Nieuw Nickerie en daarna een zij splitsing. In dit stuk rivier was de geur van moeras al duidelijk merkbaar, ook waren er vele boomstammen verstopt in het ondiepe water. Overal is het water ongeveer 70-80 cm diep. Raar idee dat je eigenlijk overal kunt staan. Na ongeveer 9-10 km zijn we aangekomen bij een open water, met een 6tal van huisjes op palen. Hier gingen wij dus verblijven. Raar idee, want bij de mangroven had ik natuurlijk een heel ander beeld. Daarnaast hadden ze hier geen bedden maar gingen we overnachten in hangmatten. Snel geïnstalleerd en na 10 minuten al onderweg naar de zwemplek. Erg benieuwd wat dat in hield aangezien het water een erg vieze kleur had. Wel was het water enorm warm, wat niet verkeerd is. Na een stuk gevaren te hebben aangekomen bij een paaltje, hier was de zwemplek. Raar idee, om hier midden in het open stuk te gaan zwemmen. Maar toch met zijn allen in het water gesprongen. Het eerste wat wij deden was gelijk opspringen, aangezien de grond ontzettend vies aanvoelde. Het is een blubberige, klei achtige ondergrond. Aangezien het zo ondiep is moest je op je knieën gaan zitten om niet ver boven het water uit te komen. Na rustig gezwommen te hebben begon dan toch het klei gevecht. Iedereen had dit uiteraard aan zien komen. Na de zonsondergang zijn we weer in de boot geklommen en richting het huisje gegaan. Hierbij was douchen niet mogelijk, maar wel konden we gebruik maken van het opgevangen regenwater. Dit konden we dan doormiddel van doorgeknipte water flessen op ons hoofd en lichaam laten vallen. Aparte manier van ‘douchen’ maar we werden er iets frisser van. Heerlijk gegeten, onze eerste echte volledige Surinaamse maaltijd. De eerste avond hebben we gekaart met de Brabantse meiden en zijn toen een poging gaan doen om te slapen. Doordat wij zelf geen hangmatten hebben zijn we dit ook totaal niet gewend, in de hangmat gaan klimmen bracht dan ook al gelach met zich mee. Al met al erin gekropen met een hoop kleren aan en een deken en een poging tot slapen. Dit ging helaas niet zo makkelijk gezegd als gedaan. Draaien is niet mogelijk, en laat ik nou iemand zijn die veel draait in zijn slaap. Dus geregeld wakker geworden als ik wilde draaien, een paar uurtjes geslapen die nacht. Ook begon het rond 5 uur hard te regenen waardoor ik nog wat nat werd ook. Gelukkig hebben ze voor ons snel een zeil opgehangen zodat we droog bleven. Maar doordat we in een verder open ruimte liggen, en ik niet in het licht kan slapen, werd ik dus weer op tijd wakker met het op komen van de zon. Nog even blijven liggen en toen heerlijk ontbeten met brood. Rustig ochtendje gehad, waar bij de mogelijkheid was om te kanoën en lekker te zonnen. Dat laatste hebben we nog weinig tijd voor gehad, dus hier namen we het dan ook goed van. Al snel werd het ons duidelijk dat het wel heel hard ging en toen zijn we maar weer uit de zon gegaan. Zoals een van de gidsen ook vertelde, het is 35 graden en je hebt ook nog weerkaatsing vanaf het water en een flinke wind. Hier moet je dan ook insmeren met factor 100(!). Van deze factor heb ik zelf nog nooit gehoord, daarnaast weet ik van Vera dat zij soms een hoge factor gebruikt voor haar neus maar dat die niet echt geweldig smeerbaar is. Dan wil ik eigenlijk niet weten hoe factor 100 is.
Na dit zonnen weer heerlijk gegeten, aangezien de Surinamers geen 2 x brood per dag kunnen betalen. Aangezien brood hier vrij prijzig is (4 srd voor een heel brood, en 1 boterham is de helft van een Nederlandse boterham) eten zij hier standaard 2x per dag rijst. Goedkoop en vele monden kunnen er mee gevuld worden. Dit was dan voor ons ook de eerste dag dat we 2x warm zouden eten, maar ook 2x rijst. Erg wennen voor ons Nederlanders die aan brood gewend zijn. Gelukkig smaakte het eten net zo heerlijk als de dag ervoor, weer heerlijk vis en kip. En uiteraard veel te veel om op te eten. Vandaag was er ook een bejaard stel die de dagtour deed. Dan worden ze ’s ochtends opgehaald, varen met de boot naar bigipan, krijgen een rondleiding en eten en gaan weer richting huis. Hier dus gezellig mee gekletst, aangezien het Nederlanders waren. Daarna een dutje gedaan en rond 15:00 stond onze rondleiding dan op het programma. Erg benieuwd, want de Nederlanders hadden verteld dat ze een grote groep rode ibissen hadden gezien (hier staat het gebied om bekend). Nou die wilden wij uiteraard ook graag zien. Doordat je met een bootje gaat is het lastiger om gelijk stil te staan, en daarnaast ook geluidloos te zijn. Hierdoor is het fotograferen niet altijd een succes geworden. Vaak vlogen de vogels al weg als ze ons aan hoorden komen, wat wij erg jammer vonden. Gelukkig is het wel gelukt om de rode ibis te spotten, en daarnaast ook deels gelukt om deze te vereeuwigen. Daarna gingen we dan maar graag op zoek naar kaaimannen. Aangezien ik deze niet in Afrika had gezien, stonden deze toch nog wel op mijn lijstje. In het begin van de kaaiman op zoek, maar waar zoek je precies naar? Nou de gids had er dus 1 gezien. Met moeite wij dus ook. 2 oogjes in het water wat betekende dat de kaaiman er zat. Als we dichterbij kwamen dook deze snel onder en verdween weer. De foto is dan ook gelukt, maar het is voor de lief hebber wel een zoekplaatje geworden. Hierna nog even gezwommen, dit keer geen moddergevecht maar een klei masker. Zie de foto voor het geweldige resultaat. ’s Avonds weer gezellig gegeten, waaronder krab. Deze krab konden we vandaag zelf helpen vangen. Anne en Renate hebben hier hun uiterste best voor gedaan. Het smaakte mij prima, alleen het is zo veel werk om open te maken.
’s avonds zaten we heerlijk onder de sterren nacht en toen liepen ze allemaal richting de kano’s. Bleek daar de giftigste slang van dit gebied op te zitten. Ik hou nou niet echt van slangen, maar vond dit uiteraard wel weer reuze interessant. De eigenares houd zelf ook niet van slangen en had in de 14 jaar dat ze deze tours hield nog een slang gezien en zeker niet deze slang… (zie foto) (de slang heet Labaria). Daarna rond 11 uur gaan slapen, want de vorige kort nacht brak ons weer deels op. Door het gekletst van de anderen en de lamp die nog aan bleef, werd het in slaap vallen helaas toch wel weer wat later. De volgende ochtend strak 7 uur weer wakker, helaas waren er wat wolken dus niet de mooie zonsopgang gezien die ik had willen zien. Fleur die half wakker naast mij lag, wat verder wakker geschommeld en toen maar rare selfies gemaakt. Uiteraard weer een lach wekkend iets. Toen ontbeten met bakka banana, bananen met een laagje erom heen. Erg lekker, maar niet echt mijn ding om 08;30 ’s ochtends. Dus gewoon maar weer een broodje gepakt. Om 10:15 weer een rondleiding gekregen, doordat we allemaal vrij verbrand waren en het weer zo enorm warm was dus allemaal handdoeken, sjaals of shirtjes mee. Maar het verbranden hier is eigenlijk niet tegen te houden. Vandaag echt een rondleiding gehad door het mangroven gebied. Alleen het gebied is erg hetzelfde dat je voor je gevoel soms 10 keer langs dezelfde plek komt. Op een gegeven moment konden we niet meer verder komen, aangezien overal boomstammen in het water lagen en wij weer vast liepen. Gelukkig bracht dit ook leuke dingen mee, Fleur en Anne gingen uitgebreid peddelen, met slippers weliswaar. Enthousiasme voor 10, minimaal resultaat. Helaas geen kaaimannen gezien, dus we hadden onze zoektocht al een beetje laten varen. Alleen op de terug weg naar de rivier in het moeras gebied was het nog mogelijk. Weer lekker gegeten, de eigenaresse kan heerlijk koken!! Dit keer met banaan in een andere vorm, alleen nog steeds geen idee wat het precies was. Het smaakte in ieder geval voortreffelijk! En nog vele andere dingen, zoals kip van de barbecue, vis en krab. Nog even uitgerust, spullen bij elkaar geraapt en om 14:00 zijn we weer richting Nieuw – Nickerie gegaan. Onderweg in het moeras dacht ik nog een kaaiman gezien te hebben. Helaas bleek dit toch een takje te zijn. Te mooi om waar te zijn dus. Uiteindelijk kwamen we dus weer bij de stroomversnelling, maar door de eb en vloed was dit nu niet mogelijk en moesten we de boot duwen. Erg lachwekkend, zie hiervoor ook een filmpje. (als deze het doet.. ) Daarna naar Nieuw Nickerie terug gevaren. Maar toen bleek het geluk toch aan onze kant te staan en zag ik een mooie kaaiman op de kant liggen. Geweldig gezicht om ook meer van de kaaiman te zien dan alleen de ogen. Helaas dook de kaaiman het water in toen hij door had dat wij hem zagen, foto is dan ook niet gelukt. Maar de herinnering maakt het meer dan goed! Daarna heerlijk naar ons eigen huisje gegaan, erg fijn om weer onze eigen plek te hebben. Maar ook dingen te kunnen doen zonder afhankelijk te zijn van anderen. Alles gewassen, want onze kleren stonken behoorlijk erg, of zaten onder de vlekken. Maar ook fijn om weer een gewone stromende douche te hebben, ook al is deze koud. Het is toch een luxe wat we daar gemist hebben. Die koude douche vinden we trouwens niet eens erg, na de warmte van overdag is dat vaak erg prettig. Daarna een heerlijk rustig avondje van gemaakt, hadden we wel verdient na 2 dagen op stap geweest te zijn.
Maandag.
Vandaag nog een dagje vrij, de planning is nog goed gevuld dus we vervelen ons nog lang niet! Van dinsdag tot en met vrijdag gaan we weer stage lopen, erg benieuwd wat deze week met zich mee gaat brengen. Tot het volgende verslag!